Dvorak
 |
| Dvorak |
Data nacemento: 8 de setembro de 1841, Nelahozeves (actual República Checa).
Data morte: 1de maio de 1904 , Praga (actual República Checa).
Nacionalidade: Checa.
Movemento artísitico: Nacionalismo
Artista: Compositor.
O seu pai posuía un reducido establecemento hostaleiro (unha fonda e tamén carnicería). Antonin Dvorak foi o grande dos oito fillos que tivo a familia. O pai tocaba o
violín e a cítara, e era membro da orquestra do pobo. Non hai dúbida
que as primeiras impresións musicais do neno debéronse aos sons
daquela orquestra. No século XVIII case todos os mestres de escola e
organistas bohemios sabían tocar todos os instrumentos. Isto é o que
sucedía, máis ou menos, en Nelahozéves co mestre de primeiras letras da
localidade, denominado Joseph Spitz. El ensinou a tocar o violín a Antonin, que, parece ser, alegraba co seu instrumento as veladas
dos clientes que acudían á fonda do seu pai. Dvorak pasou, pois, os
primeiros anos da súa vida nun ambiente campesiño e dialectal.
Xa
desde neno demostrou disposición para a música. Iniciou os seus estudos
en Zlonice en 1853 e proseguiunos en Praga durante o período 1857-59.
Logo tocou a viola nunha orquestra ata 1871. Ao mesmo tempo emprende a
súa actividade de compositor. O primeiro éxito alcanzado neste ámbito
foi un Himno (1873); grazas a tal obra obtivo o cargo
de organista da igrexa de San Etelberto, que conservou ata 1877.
En 1892 acepta a invitación de marchar a Nova York como director do
Conservatorio Municipal; en América escribiría algunhas das súas obras
máis famosas: a Sinfonía do Novo Mundo (1893), o Cuarteto en fa maior
(1893), os Cantos bíblicos (1894) e o Concerto para violoncelo e
orquestra (1895). A nostalxia da patria induciulle a regresar a Praga,
onde volveu ocupar o cargo de profesor de composición do Conservatorio que xa tiña antes de marchar.
Outras cousas:
# Contan quen o coñeceron que Dvorak, fillo de carniceiro e mesoneiro, foi sempre un
home humilde: prefería o campo á cidade, tiña afección pola cría de
pombas, daba longos paseos campestres e gustáballe tomarse unhas
cervexas de cando en vez cos seus amigos na taberna do pobo. Esa bonhomía e esa cordialidade sinxela son tamén as que transmiten as
súas obras.
# A
edición das obras de Dvorak expuxo algunhas confusións sobre
a súa ordenación cronolóxica. Ás veces, as casas editoras preferían dar
aos compositores noveis a imaxe de ser artistas consolidados, polo que
daban ás súas obras un número de opus (significa obra) superior ao que lles
correspondería. Pola súa banda, o propio Dvorak deu un número de opus
máis baixo a algunhas das súas composicións para poder vendelas a outras
editoriais eludindo as súas obrigacións contractuais. Nalgúns casos,
unha mesma obra chegou a ter tres números de opus diferentes.
# Tamén houbo confusión sobre a numeración das sinfonías de Dvorak. Iso
debeuse a que foron enumeradas inicialmente segundo a súa orde de
publicación, non de composición. Ademais, as catro primeiras sinfonías
publicáronse logo das outras cinco, e estas non se publicaron na súa
orde cronolóxica correcta. Por iso, por exemplo, a Sinfonía do Novo
Mundo foi coñecida durante un tempo como Quinta e posteriormente como
Oitava antes de recibir a súa numeración definitiva como Sinfonía Nº 9.
# A
obra de Dvorak é moi variada: desde a ópera á música de cámara pasando
pola música sinfónica, terreo ao que dedicou máis atención.
# A Dvorák foille dedicado o cráter Dvorák, na superficie de Mercurio.
Obras maís coñecidas:
- 1855-1869 Misa en se bemol maior, Sinfonías en do menor e en se bemol maior, Interludios.
- 1870-1879 Abertura Tráxica, Op. 1, óperas Alfredo, O rei e o carboeiro, Os cabezas duras e Vanda, Sinfonías en min bemol maior, en re menor e en fa maior, Stabat Mater, Op. 58, Cantos Moravos, Op. 32, Suite Checa en re maior, Op.39.
- 1880-1889 Sinfonías en re maior, en re menor e en sol maior, Danzas Eslavas, Concerto para violín na menor, Op. 53, Misa en re maior, ópera O Jacobino, Sionfonía do Novo Mundo.
- 1890-1904 Concerto para violoncello en si menor, Op. 104, Réquiem, Che Deum, Sinfonía no meu menor, Cantos bíblicos, óperas Rusalka (con libreto de Kvajul) e Armide.
